Als campusleerling deel je op de meeste UWC scholen een kamer met één tot vier andere leerlingen uit verschillende landen en achtergronden. Je kamer maakt meestal deel uit van een grotere woning of internaat, die je deelt met medeleerlingen en toegewijde huismentoren, dit zijn docenten en medewerkers die op de campus wonen. Samen steun je elkaar en vorm je een gezin weg van huis. Alle leden van deze woongemeenschap, leerlingen en volwassenen, hebben allerlei verschillende ervaringen opgedaan voordat ze naar UWC komen en kunnen veel van en over elkaar leren.
Hoewel elke UWC uniek is, kun je vergelijkbare faciliteiten verwachten buiten de klaslokalen en woningen op elke campus: een eetzaal, mensa, kantine of cafetaria (met de naam afhankelijk van de lokale context en taal), een bibliotheek, medische voorzieningen, sportfaciliteiten, sociale ruimtes en meer. Hoe deze faciliteiten eruit zien, hangt af van de individuele school, waarbij sommige campussen bijvoorbeeld sportscholen en zwembaden bevatten en andere gespecialiseerde muziekfaciliteiten.
De omgeving zal ook variëren. Sommige campussen liggen in de natuur, zoals de bergen van Maharashtra, India of de fjorden van Noorwegen. Andere scholen zijn ondergedompeld in lokale steden en dorpen, met klaslokalen en woningen verspreid over de stad Mostar, Bosnië-Herzegovina en de stad Duino, Italië.
We zullen niet doen alsof het altijd gemakkelijk zal zijn om op elk uur van de dag campusruimtes – van slaapkamers tot eetkamers – te delen met zo’n diverse groep mensen. Er zullen meningsverschillen ontstaan en het kan soms intens zijn. Door dit alles leer je om te gaan met verschillen en ontwikkel je de essentiële levensvaardigheden die horen bij het samenleven met mensen die je anders misschien nooit had ontmoet. Dit kan je perspectieven en bereidheid om compromissen te sluiten over allerlei verschillende dingen vergroten (van verschillende politieke meningen tot verschillende opvattingen over de vraag of schoenen in je kamer moeten worden gedragen of wat voor soort muziek er wordt gespeeld.
Als gevolg hiervan ontstaan levenslange vriendschappen, naast het vermogen om verder te kijken dan de scheidslijnen tussen landen, culturen en verschillende sociale groepen. En door samen met je medeleerlingen de verschillen tussen je individuele identiteiten te ontdekken, krijg je ook de kans om jezelf dieper te onderzoeken.